Amechtig puffend drijfnat van het zweet uit een ligstoel glibberen. Nauwelijks in staat zijn tot lopen dankzij de door de hitte tot onvoorstelbare afmetingen uitgezette mannelijkheid. In te krappe oranje sportbroek naar de supermarkt fietsen om een wellepie op te halen voor maandag aanstaande, de roodverbrande en reeds vervellende pens half over het stuur blubberend. Onderweg kijken naar puilende dijen uit een knellend damesbroekje, op de krimp gekocht. Naar kleine buikjes die onder te korte topjes uitbollen. Naar een stoere blote vrouwenonderrug met daarop - hoera! (niet vanwege de schoonheid van het kunstwerk maar vanwege de prachtige term die me weer te binnen schiet) – een aarsgewei. Soms is een germanisme toch echt mooi, en daarmee deze zonbeplaste vakantiedag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten