dinsdag 17 februari 2009

Maurice Ferares over het verzet van de Palestijnen


Maurice Ferares (1922) is bij Kortsluiting-lezers waarschijnlijk bekender als schrijver dan als revolutionair-socialistisch activist. Toch is hij pas sinds 1991 actief als auteur; hij publiceerde Violist in het Verzet, Het Latrinecommando, Het Avondconcert en Moussebilines. Alvorens zich toe te leggen op het schrijven had hij al een lang, bewogen en politiek actief leven achter de rug. Als telg uit een joods arbeidersgezin studeerde hij viool aan het Conservatorium van Amsterdam totdat hem begin 1942 als jood de toegang werd geweigerd waarna hij onderdook. Hij werd al in 1940 actief in het kunstenaarsverzet. Als enige van zijn familie overleefde hij de oorlog. Onmiddellijk na de oorlog verliet hij de CPN en sloot hij zich aan bij de trotskistische Revolutionnair Communistische Partij. Gedurende enkele decennia, tot in de jaren zeventig, speelde hij een belangrijke rol in de Nederlandse sectie van de Vierde Internationale (revolutionaire marxistische tendens), terwijl hij ook internationaal zijn steentje bijdroeg aan de beweging.
Van Maurice Ferares ontvingen wij gisteren onderstaand schrijven. En hoewel Kortsluiting geen politiek blog is, publiceren we toch deze column – al was het alleen maar om te bewijzen dat “milder worden” met de jaren gelukkig geen natuurwet is. (En verder natuurlijk omdat Kortsluiting-Groningen blij is eindelijk een medestander te vinden in zijn afwijzen van een “twee staten oplossing”.)

HET VERZET VAN DE PALESTIJNEN IS GERECHTVAARDIGD

De kolonisten, die Israël na de Tweede Wereldoorlog gesticht hebben, zijn schuldig aan de moord op duizenden Palestijnen, aan de vernietiging van honderden Palestijnse dorpen en aan het verjagen van honderdduizenden uit hun land Palestina.

Ilan Pappe, die professor aan de universiteit van Tel Aviv is, stelde op 10 mei 2008 tijdens een bezoek aan Nederland de vraag:

Hoe konden joodse soldaten in 1948 mannen, vrouwen en kinderen op vrachtwagens zetten en afvoeren, hoe konden ze mensen verjagen, afslachten, vrouwen verkrachten, hoe konden ze dat drie jaar na de Holocaust?

Wij hebben tijdens de bezetting van Nederland verzet gepleegd tegen de Duitsers. We deden dat omdat Nederland bezet was, omdat Rotterdam in puin was gegooid, omdat Putten was verwoest, omdat meer dan 100.000 joden werden weggevoerd, omdat verzetstrijders werden doodgeschoten, omdat onschuldige burgers werden vermoord en ons voedsel werd gestolen. Als wij raketten hadden gehad, zouden we die zonder enige schroom op Duitse steden hebben afgevuurd. Wij juichten als we geallieerde vliegtuigen naar Duitsland hoorden vliegen om fabrieken en steden te bombarderen.

Ons verzet was een verzet uit kwaadheid. Duitsland werd er niet door verslagen. Zo is ook het verzet van de Palestijnen, verzet uit kwaadheid over het feit dat hen alles ontstolen is, uit machteloosheid en bedroefdheid over het feit dat de wereld hen in de steek laat, zoals de joden in de steek werden gelaten door de wereld toen miljoenen van hen door Hitler en zijn bende naar gaskamers werden gestuurd..

Na zestig jaar bezetting zijn miljoenen Palestijnen nog steeds vluchteling in een vreemd land. Voor hen geen nationaal tehuis, geen menselijk bestaan, geen toekomst voor hun kinderen.
Wie durft er nog over mensenrechten te spreken? De Verenigde Staten van Amerika, de landen van de Europese Unie en een ieder die zijn stem niet verheft tegen het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan, is medeplichtig aan dat onrecht.

EIST VAN DE NEDERLANDSE REGERING VEROORDELING VAN DE ISRAELISCHE MISDADEN TEGEN DE PALESTIJNEN.

EIST HET RECHT VAN TERUGKEER NAAR HUN LAND VOOR ALLE PALESTIJNSE VLUCHTINGEN DIE DAT WENSEN EN VERGOEDING VAN DE SCHADE DIE ZIJ HEBBEN GELEDEN.

VOOR EEN ONGEDEELD PALESTINA WAARIN MOSLIMS EN JODEN SAMEN IN VREDE LEVEN.

(Stuur deze tekst aan uw vrienden)

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Karel,

Wel in mij heb je nog een medestander in het afwijzen van een twee-staten oplossing. Er wordt vaak gesproken over de "bezette gebieden", waarmee de gebieden bedoeld worden die sinds 1967 onder Israelische controle staan. Maar in feite is natuurlijk heel Palestina bezet gebied.

Een twee-staten oplossing laat Israel als heer en meester over de meest vruchtbare en economisch belangrijke gebieden, met de Arabische minderheid als tweederangs burgers en zonder recht op terugkeer van vluchtelingen (of hun afstammelingen) naar waar zij - of hun (groot-) ouders vandaan kwamen.

Een Joodse staat is niet minder een apartheidsstaat dan een blanke staat.

Een verenigd Palestina - met gelijke rechten ongeacht religie of afkomst - is de enige rechtvaardige oplossing. Eventueel zou hierin - voor een eventueel langdurige overgangsperiode - ruimte kunnen zijn voor aparte wijken of dorpen voor Joodse inwoners die zich anders wellicht niet veilig zouden kunnen voelen. Tenslotte zal de - begrijpelijke - haat van decennia lang onderdrukte Palestijnen niet op stel en sprong verdwenen zijn. Ook zouden we moeten eisen dat tegenwoordige bewoners van Israel die zich niet prettig zouden voelen in een verenigde staat, het recht hebben om naar Europa te komen (terug te keren...).

Wellicht dat een verenigde staat in eerste instantie geen toonbeeld zal zijn van de progressieve, linkse tolerante, democratische, sociale etc. samenleving die wij zouden willen. De invloed van Hamas, of de oude feodale structuren die de Palestijnse samenleving kenmerken zullen zich in eerste instantie doen gelden. Zo is ook zuid-Afrika - om over Zimbabwe nog maar te zwijgen - na het verdwijnen van de apartheid in de greep gekomen van een corrupt kapitalistisch regiem. Had het beter geweest als de apartheid daarom gebleven was? De vraag stellen is al bijna hem beantwoorden...

Groeten, Ronald

Kortsluiting zei

Kameraad, daar heb ik niets aan toe te voegen.

Karel

Anoniem zei

one country, one man, one vote

geef de palestijnen maar eens eerst hun zelfbeschikkingsrecht. onontkoombaar...