woensdag 18 maart 2009

De Roode Draad (4)


Na drie socialistische gedichten uit het interbellum, is het nu tijd voor een zogenoemd geëngageerd vers uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het is een gedicht dat werd geschreven door Wim de Vries (1923-1994), dichter te Rotterdam en pijpenbuiger bij Fokker in Dordrecht en Papendrecht. Daarnaast was hij betrokken bij de Werkgroep voor Arbeidersliteratuur Rotterdam en schreef hij een column over sociale en politieke onderwerpen voor De Nieuwe Linie.

WE MOETEN ERMEE LEREN LEVEN

We moeten ermee leren leven
met haat, honger en geweld.
Met egoïsme, corruptie en
manipulatie, librium, valium
en hard drugs.
Met giftige longen,
nattermans hoestsiroop, chronisch
ontstoken luchtpijpen, het risico
van een weigerend hart en
kwaadaardige gezwellen.
We moeten ermee leren leven tot
de dood er op volgt.
Ja, ja, ze kunnen me nog meer
vertellen.


[Wim de Vries – Van 8 tot 5. Gedichten (Van Gennep, Amsterdam 1975), p. 32.]

Daar van Wim de Vries slechts één portret op internet te vinden is, volgt hier zijn konterfeitsel:

Geen opmerkingen: