Deze dagen, nu het in de dichterswereld Simon voor en Vinkenoog na is, ontkom je er niet aan te denken over liefde of Liefde of LIEFDE in tekst. En zo kwam Radio Song van de lp Galaxo gang van Udo Lindenberg weer in mijn hoofd. Dit in 1976 op de plaat gezette lied hoorde ik waarschijnlijk voor het eerst in 1978, het puberjaar waarin ik mij een eigen weg zoekend onderdompelde in de moderne kunsten (en in de door Vinkenoog zo geliefde drugs) op zoek naar herkenning en troost, en naar de bevestiging dat mijn getourmenteerde doch unieke bestaan niet zinloos was maar leiden kon en zou naar grootse scheppingen van mijn briljante geest. Kortom: ook ik was een gewone, zij het volgens mijn moeder bovengemiddeld lastige puber. Maar waar was ik: Vinkenoog – Liefde – Radio song. Vanaf de eerste keer dat ik het nummer hoorde vond ik het geweldig – ook al was het dan niet macho, maar dat was ik ook niet vond ik; dus beter is: ook al was het nogal eiig (en wat De Verloofde ook zegt: ik hou vol dat ik toen niet eiig was en het nu nog steeds niet ben). En nog altijd vind ik het een ontzettend lief liedje, dit:
Voor het evenwicht: ik ontdekte in hetzelfde jaar de punk, via mijn nog steeds favoriete punkband Richard Hell & the Voidoids. Liars beware is nog steeds één van mijn favoriete nummers, waarvan ik bij het “youtuben” voor dit blogje een mij tot zojuist onbekende live-uitvoering uit 1977 vond:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten