Ja lieve mensen, dat was niet makkelijk. Ondanks vasthoudend inzenden van met name Marjan, ontvingen we geen goede oplossing. Ziehier de vindplaats: Henry Hes – Waarom de wereld zo hard is (Uitgeverij Holmsterland B.V., Groningen 1976), pp. 40-41.
Ditmaal iets eenvoudiger quizvragen, denken wij, al zijn de vragen hetzelfde als altijd:
1. welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig boek (een novelle) werden de nu volgende alinea’s ontleend?
Vervolgens merkte Garmt op dat hij gezien had dat ik op mijn wc-deur “nummer 100” had staan, maar dat dat volgens hem “numerologisch-kabbalistisch gezien incorrect” was. Het moest “nummer 90” zijn – “want ga maar na: WC, dat is eigenlijk VVC; en volgens Romeinen is V vijf en C honderd, dus trek van honderd 2x5 af: WC is nummer 90.” De flauwe zak.
In de envelop zaten, behalve zijn briefje, twee kartonnen imitatietegeltjes met wijsheden in het handschrift van Garmt.
Op het ene stond “Wat is er nu absurder en stuitender, dan de verbinding van trots makende verworvenheden van de techniek met de toverij van de roomse opperdruïde. Voorwaar – het denken van de mensheid wordt door zijn eigen excrementen verstikt.” Gesigneerd “LD”.
Het andere bevatte de tekst “Miljoenen excrementen, verontreinigingen, gewelddaden, ziekten, pestilentiën, zijn heel wat minder te vrezen dan het meest subtiele, het meest verfijnde en het meest onzichtbare idee van God!” Ondertekend met “VI (apocrief)”.
Die tegeltjes moest ik maar op de wc hangen, schreef Garmt. Dan kon ik tijdens mijn bezoeken aldaar een antwoord zoeken op de vraag wie er achter de initialen LD en VI schuilgingen, dan had ik daar ook wat te doen.
“En sla eens aan het esoterisch rekenen; tel de WC (als V+V+C) en de verlichte aforisten (als L+D+V+I) bij elkaar op – et voilá, kabbala!: je bevindt je al zittend op het toilet in de diepste krochten der duisternis; daar waar het vuur altijd gezellig brandt.” Ik vond het nogal flauw, dat hij mijn overtuiging zo te kakken zette. Aan de andere kant: hij had er wel werk van gemaakt. En hij gaf me weer enigszins hoop door zijn schrijven af te sluiten met: “Tot spoedig ziens. Liefs & kusjes, Garmt.”
Dat één van de twee citaten afkomstig moest zijn van Trotski leek mij buiten kijf: dat is volgens Garmt, als ik zijn laatstverschenen roman mag geloven, “één van de meest formidabele tegenstanders van religie.” Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat Trotski eigenlijk Lev Davidovitsj Bronstein heette, L.D. Bronstein dus, LD. Maar wie is in vredesnaam VI?
Ditmaal iets eenvoudiger quizvragen, denken wij, al zijn de vragen hetzelfde als altijd:
1. welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig boek (een novelle) werden de nu volgende alinea’s ontleend?
Vervolgens merkte Garmt op dat hij gezien had dat ik op mijn wc-deur “nummer 100” had staan, maar dat dat volgens hem “numerologisch-kabbalistisch gezien incorrect” was. Het moest “nummer 90” zijn – “want ga maar na: WC, dat is eigenlijk VVC; en volgens Romeinen is V vijf en C honderd, dus trek van honderd 2x5 af: WC is nummer 90.” De flauwe zak.
In de envelop zaten, behalve zijn briefje, twee kartonnen imitatietegeltjes met wijsheden in het handschrift van Garmt.
Op het ene stond “Wat is er nu absurder en stuitender, dan de verbinding van trots makende verworvenheden van de techniek met de toverij van de roomse opperdruïde. Voorwaar – het denken van de mensheid wordt door zijn eigen excrementen verstikt.” Gesigneerd “LD”.
Het andere bevatte de tekst “Miljoenen excrementen, verontreinigingen, gewelddaden, ziekten, pestilentiën, zijn heel wat minder te vrezen dan het meest subtiele, het meest verfijnde en het meest onzichtbare idee van God!” Ondertekend met “VI (apocrief)”.
Die tegeltjes moest ik maar op de wc hangen, schreef Garmt. Dan kon ik tijdens mijn bezoeken aldaar een antwoord zoeken op de vraag wie er achter de initialen LD en VI schuilgingen, dan had ik daar ook wat te doen.
“En sla eens aan het esoterisch rekenen; tel de WC (als V+V+C) en de verlichte aforisten (als L+D+V+I) bij elkaar op – et voilá, kabbala!: je bevindt je al zittend op het toilet in de diepste krochten der duisternis; daar waar het vuur altijd gezellig brandt.” Ik vond het nogal flauw, dat hij mijn overtuiging zo te kakken zette. Aan de andere kant: hij had er wel werk van gemaakt. En hij gaf me weer enigszins hoop door zijn schrijven af te sluiten met: “Tot spoedig ziens. Liefs & kusjes, Garmt.”
Dat één van de twee citaten afkomstig moest zijn van Trotski leek mij buiten kijf: dat is volgens Garmt, als ik zijn laatstverschenen roman mag geloven, “één van de meest formidabele tegenstanders van religie.” Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat Trotski eigenlijk Lev Davidovitsj Bronstein heette, L.D. Bronstein dus, LD. Maar wie is in vredesnaam VI?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten